ارائه مدلی برای تعیین وضعیت اکولوژیک پستانداران مناطق چهارگانه تحت اختیار سازمان حفاظت محیط زیست کشور

حیات وحش یکی از شاخص های زیستی اکوسیستم ها و یکی از معیارهای مهم تنوع زیستی است که حفظ آن مستلزم شناخت گونه ها، ارتباط آنها با یکدیگر و با زیستگاه شان می باشد. برخی از پستانداران با توجه به انگیزه بیشتری که برای شکار آنها وجود دارد، در معرض خطر قرار دارند. از جمله این حیوانات می توانیم به خانواده گوزن ها (گوزن زرد، مارال و شوکا) اشاره کنیم. جهت رسیدن به هدف کلی مطالعه و تعیین وضعیت زیستی گونه در مناطق زیست، عوامل منفی مؤثر بر زیست گونه به دو دسته کلی شکار بی رویه و فعالیت های مخرب انسانی تقسیم شدند. قطع اشجار، بوته کنی، تبدیل اراضی، جاده سازی، معدن کاوی، خطوط انتقال نیرو، چرای مفرط، فعالیت نظامی و شکار بی رویه در گروه تخریب زیستگاه قرار دارند و به آنها با توجه به درجه تخریب امتیاز داده شد. جمع جبری امتیازات مثبت و منفی نشان‏دهنده وضعیت زیستی گونه می باشد. بر اساس امتیازات کسب شده گوزن زرد دارای وضعیت زیستی بحرانی، شوکا نسبتاً مطلوب و مارال در وضعیت نامطلوبی قرار دارند. تمام گونه های ذکر شده نیاز به حفاظت بیشتری دارند. هر یک از گونه های گیاهی و جانوری منبع ژنتیکی منحصر به فردی محسوب می شوند. این گونه ها در حقیقت کلیدی در راه پیشرفت آینده می باشند بنابراین حتماً بایستی به وضعیت آنها رسیدگی و توجه شود.